wielka woda

na początku była woda

w nurcie rzeki płynie czas

gdy wdrapywaliśmy się na twardy ląd

fale huczały za naszymi plecami

jeszcze dzień miesiąc rok cały wiek

i znowu płynie woda

w rwącym nurcie niesie nasz los

odpływa w niej nasz dobytek

czyjeś domy czyjeś zdjęcia

pokrzywiony wózek dziecka

krzesła stoły pamięć życia

woda płynie płynie wciąż

rośnie rośnie smutek nasz i rozpacz

ląd nasz stał się wodą morzem łez

na początku była woda

woda zmywa po nas ślad

już niedługo będzie

na skraju

na skraju życia

świat oddala się

wydarzenia tracą kontury

zamazują się daty

telefon milczy uśpiony

poduszka wabi sny

które nie nadchodzą

rozwiały się

skamieniały

w milowe słupy zapomnienia

jeszcze tyka zegar

jeszcze zza okna sączy się

biała poświata 

kogut ogłasza kolejny dzień

tu się kończy zasięg

wzroku i słuchu

co dalej - już nieważne

na skraju życia

wszystko blaknie

jak atrament na kartce 

na której ktoś pisał wiersz

Taki prezent

Taki prezent dostałam. Wspaniale uchwycona moja osobowość, mój charakter, moje zamiłowania. Dziękuję, Jolu!