Pisać wiersze? Całkiem proste!

   

      Mieszkanie Poezji w Zespole Szkół Budowlanych i Ogólnokształcących zgromadziło 23 maja tych, którzy piszą i tych, którzy słuchają bądź czytają wiersze. Znalazło się nawet miejsce dla - takich jak pisząca te słowa - wielbicieli opery. W przestrzeni otwartej na słowne akrobacje okazało się, że każdy może stworzyć wiersz. Wystarczy tylko mieć materiał i chęci. Materiałem były na przykład przypadkowe słowa wycięte z gazety. Zabawiliśmy się w dadaistów i okazało się, że w każdym drzemie poetycka inwencja. 

Czas przeczytać i pokazać nasze "dzieła":

      Niektórzy wolą tradycyjną formę, tworząc samodzielnie, w ciszy i z namysłem. Młodzi poeci przeczytali utwory piękne, wzruszające, refleksyjne i aktualne. Są dopiero na początku drogi twórczej, ale na pewno jeszcze o nich usłyszymy w przyszłości. Jeśli zadaniem Mieszkania Poezji ma być otwarcie się na młodych, to udało się nam je wykonać: poznaliśmy ośmioro poetów ze szkolnych ławek. Ich wiersze zaś już na zawsze pozostaną wspólnym dobrem.

      Nadszedł czas na twórców dojrzałych i z dorobkiem. Zaproszenie przyjęli: Ewa Bordzań, Halina Olszewska, Elżbieta Sokołowska i Jacek Żybura. W wywiadzie prowadzonym przez Aleksandrę Kolbuch i Jakuba Kidę goście ujawnili swoje muzyczne preferencje, opowiadali o roli muzyki w życiu i twórczości, przeczytali najnowsze utwory. Najciekawsze zostawili na koniec: mianowicie pięknie się "pokłócili" o rozumienie związków między "ja" lirycznym a auotrem w poezji. Na ile "ja" liryczne jest odbiciem autora? Czy autor wiersza pisze o innych czy zawsze o sobie? Czy wypowiedź w pierwszej osobie jest wypowiedzią odautorską czy kreacją liryczną? Gdyby nie ograniczenie czasowe, dyskusja trwałaby bez końca.

Ewa Bordzań - biłgorajska poetka

Halina Olszewska i Jacek Żybura - biłgorajscy poeci

     Na szczęście są zjawiska, na które reagujemy podobnie. Na przykład z podziwem dla uczestników X Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki, na którym plejada śpiewaków udowodniła, że nawet nie znając języka polskiego można wspaniale po polsku śpiewać. Dokonał tego chińcki tenor Long Long, którego wykonanie Arii z kurantem ze "Strasznego dworu" zyskało niekłamany aplauz, a wykonawca zdobył kilka nagród. 

     

O co chodzi w Arii a kurantem? 

Po prawej jeszcze jeden gość: Elżbieta Sokołowska, poetka i wydawca

      Wracając do poezji, przyjrzeliśmy się znanym wierszom polskich autorów od Kochanowskiego, przez Krasickiego, Mickiewicza, Tuwima, Pawlikowską-Jasnorzewską, po Urszulę Kozioł. Staraliśmy się odkryć metodę twórczą, a przynajmniej zasady rządzące kolejnością wersów. Z pociętych na osobne paski wersów odtwarzaliśmy cały pierwotny tekst. Jak się okazało, "w tym szaleństwie jest metoda", ponieważ wszystkie rekonstrukcje zakończyły się sukcesem.

Rekonstrukcja "Inwokacji" Urszuli Kozioł

Mieszkanie Poezji 2019

Mieszkanie Poezji                                                                                                           w Zespole Szkół                                                                                                           Budowlanych i Ogólnokształcących                                                                                                            w Biłgoraju

 

Już po raz drugi, włączając się do Festiwalu Miasto Poezji, organizujemy Mieszkanie Poezji jako przestrzeń spotkania z poetyckim słowem

23 maja od godziny 9:45 w szkolnej bibliotece oraz na wolnym powietrzu wyślemy wiersze w przestrzeń

Program:

9:45–Poezja w przestrzeni publicznej –prezentacja multimedialna

Czym jest poezja? Czym poezja różni się od prozy? –poszukamy różnic
i zbudujemy wiersze z materiału słownego dostępnego na co dzień wokół nas

10:50– Wiersze w powietrzu - młodzież czyta swoje wiersze 

i wysyła je w świat

11:40 – Muzyka w poezji i muzyczność wierszy – dyskusja o pracy nad poetyckim warsztatem, prześledzimy ciekawe związki poezji z muzyką

12:30 – Biłgorajscy poeci czytają wiersze: Ewa Bordzań, Halina Olszewska, Piotr Kupczak, Elżbieta Sokołowska, Jacek Żybura i inni

W każdej części na uczestników czekają gry i zabawy poetyckie, radosna twórczość wokół niezwykłych pomysłów poetyckiej awangardy dadaistów, futurystów i surrealistów.

Nie jesteś pewny/a czy możesz zostać poetą/ką? Przyjdź, a się przekonasz!

Zapraszamy wszystkich, którzy piszą wiersze lub chcieliby je pisać, a nie wiedzą  jak zacząćJ

szarość

mamrotanie godzin

mamrotanie dni

zaklęte koło przyzwyczajeń

rutyna suchych lat

w pestkach oczu bez blasku

sny kończą się przed świtem 

nawinięte na szpule

zetlałe szare zwoje

twarze ślizgają się po szybach

gorliwie choć krokiem niepewnym

nie nadążamy

omszałe zamki

omszałe zamki

na siedem spustów

zamknięte bramy

Requiem dla katedry

Część I

nie wiedziałam że dziś

będę pisać przez łzy

które z witraży płyną po ścianach gorących

modlitewne szepty zamarły

w strzelistych abażurach płonącej iglicy

w tym ogniu jak żywa

z sercem gorącym

w całunach dymu 

obraca się w proch 

nieme maszkarony

ognistym oddechem

krzyczą w noc jasną od pożaru

ptasie gargulce sfrunęły

w płatkach popiołu

na kurtki przechodniów

notre drame 

piszą na porannych stronach gazet

chwilo trwaj zanim spłoniesz

grzebiąc setki lat w sarkofagu

pustym pod otwartym niebem

jeszcze dziś stoi katedra

na kolanach modlących się

na paryskim chodniku

Pożegnanie zimy - kulig i marzanna

#14

przez śnieg

ślady płóz ciągną się w gwar

i zapach kiełbasek

#02

dziecięcy orszak

słomiana kukła w koralach

odpływa

Poezja i proza na wiosnę

    Biłgorajscy poeci ożywili się na wiosnę. Jakby nie patrzeć, poeci to często takie niebieskie ptaki, toteż nic dziwnego, że gdy dzień dłuższy i nawet słońce raz po raz się pojawia, oni też zaczynają stadnie świergotać. Zwłaszcza trzynastego, bo nie wierzą w pecha, gdy się pechowo składa, że człowiek para się piórem. Posileni chlebem własnego wypieku, wzmocnieni czerwonym winem, dali wybrzmieć twórczym emanacjom. Poważną poetycką frazę zaprezentowała tym razem tylko Halina Olszewska wierszem "Podróże z Cogito". Ewa Bordzań i gospodyni spotkania, czyli ja, poszłyśmy w satyrę, czytając teksty z przymrużeniem oka pisane. Jacek Żybura wprowadził zebranych w karkołomne gwarowe dialogi bohaterów najnowszej powieści, jeszcze nieopublikowanej. Przy okazji wynikła dyskusja na tematy dialektologii stosowanej. Jak stosowanej, przez kogo, z jakim efektem i w jakich czasach historycznych. Temat rzeka!  Dla twórcy z okolic prowincjonalnych gwara jest żywiołem często wciąż obecnym. Czy jednak niezmiennym?  Przyznaję, że sama mam nieraz problem ze zrozumieniem osób mówiących gwarą, ratuje mnie językoznawcza domyślność, choć nie zawsze. Bywało, że nie rozumiałam, co mówi do mnie sąsiadka na wsi. Są wyrazy jak zagadki, zmuszające do szaradziarskiego wysiłku. Praca w słowie, poetyckim czy prozatorskim, bywa trudem syzyfowym, o czym czytelnicy mają często mylne pojęcie, a raczej w ogóle go nie mają. Czy dlatego spotykamy się we własnym gronie zamiast z czytelnikami? No cóż, będziemy się starali wyjść z niszy - wyfruniemy wiosną jak ptaki. Elżbieta Sokołowska tym razem sponsorowała wino (chleb z żurawinami był mojego wypieku), licząc zapewne, że padniemy zanim ją zanudzimy swoimi utworami. Nic z tego! Wytrwaliśmy na lekturze do końca i nawet nam się języki nie plątały. Pochwaliłam się tajnymi zapiskami z życia miasteczka. Muszę być ostrożna, bo czasami pojawiają się w nich postacie rozpoznawalne. Na razie więc tylko bezpieczna autoironia. 

O niewydawaniu pieniędzy na darmowe dostawy

Dziś Dzień Darmowej Dostawy - szał zakupów od Czarnego Piątku nadal trwa, tylko w sieci. Pisałam o swoim łupie (sześć rolek najdłuższego papieru toaletowego) czarnopiątkowym, postanowiłam rzecz powtórzyć w domowym zaciszu, nie wychodząc z domu. Po powrocie z pracy zaczęłam przeglądać, które sklepy włączyły się do akcji darmowej dostawy i ... zapomniałam, co miałam zamówić. To znaczy miałam zapisane, ale zapomniałam gdzie. Z kolei siostra również podała mi swoją absolutnie obowiązkową listę, ale też zapomniałam, więc za telefon i dzwonię - nie odbiera. No jeszcze parę godzin czasu jest, może oddzwoni. Tymczasem przeglądam asortyment internetowych księgarni: poeta, którego nie znam; poeta, którego nie cierpię; poeta,którego już mam. Dalej: powieść dla nastolatków, powieść dla kucharek, powieść dla nieumiejących czytać, czyli komiks ;-) Dalej: poradnik ogrodniczy, poradnik kucharski, poradnik majsterkowicza, poradnik robótek ręcznych, poradnik szczęśliwego człowieka. I dalej: kolorowanki dla dzieci, kolorowanki dla dorosłych, puzzle. I jeszcze: kryminały, sensacje, thrillery albo romansidła, sexy mama, sexy sekretarka, sexy nastolatka, sexy macho i sexy drwal... a nie, to już masło maślane by było czy raczej oksymoron? Licho wie. W każdym razie podliczyłam: ZAOSZCZĘDZIŁAM co najmniej kilka setek, bo NIC NIE ZAMÓWIŁAM :-) 

Iwona Startek

List z raju

Jest sobota, do okna deszcz

pcha się jak strun pizzicato.

To posępnego czasu miecz

zatrzymał się pod fermatą.

Za oknem życiodajny plusk

pęczniejący niczym drożdże;

na mnie osiądzie pył i kurz

jeśli nazwać się nie zdążę.

Milczą zegary pustych chwil,

białe kartki w kalendarzach.

Bóg stworzył wszechświat w siedem dni,

mnie ten jeden dzień przeraża,

gdy bezimienna rozpacz trwa,

dopóki słowem nie nadam

budzącemu się światu praw

istnienia, ja - pierwszy Adam.

druga strona

druga strona

po ciemnych łąkach

księżycowa pełnia toczy

smak jabłek i krzyk żurawi

pędzel nocy rozcina

swojską przestrzeń

nadaje rzeczom kształty

od nowa formuje istnienie

pod kuchenną blachą

w czerwonych szyszkach

płoną ziarna czasu

na niewidzialnych niciach

snują się myśli

poszarpane jak babie lato

podpływają do okien

srebrne dachy na stodołach

nim w pajęczych sieciach

wstanie dzień zza luster

świat zajrzy nam pod powieki

zamknięte snem

sen o poecie

dziś w nocy 

przyśnił mi się stary Wierzyński

jako ślepy poeta

z bezwładnym piórem 

czytelnicy z tamtej strony świata

przysyłali mu wiersze

nagrane na taśmę magnetofonową

niektórzy tworzyli dźwiękowe pocztówki

z wrzosów i mchu

i nocnego wycia Ziemi-Wilczycy

listonosz dzwonił każdego dnia

znosząc kufry pełne 

ogromnych obszarów pięciu pór roku

aż pewnego razu nikt 

nie otworzył mu drzwi

poeta ogłuchł

13 lutego minęła 50. rocznica śmierci Kazimierza Wierzyńskiego