zimny podmuch

zimny podmuch

kolorowe liście

w dłoniach

Kiedy słucham Chopina ...

ta muzyka

zamierzał grać

czy nasłuchiwał jak noc nadciąga

bel canto zmierzchu szemrało

liśćmi deszczem odgłosami kroków

przeczuciem paryskiego bruku

myśli rozprzęgłe

tęsknoty bolesne

improwizacje

między ustami a brzegiem pucharów rozległe

muzyka powstaje z dotyku

białych dłoni na klawiaturze

z pochylenia głowy nad pustą kartką

z kropli atramentu na końcu pióra

mazurkowy rytm kujawskich pól

furkoczące kołowrotki oberka

i ścierniska po rzepaku

nuty rozbiegane

schną na pięciolinii

wychylają się niespokojnie

chcąc zabrzmieć akordami w tę noc

nie te nuty nie zabrzmiały jeszcze

nie zmieniły się w gest

w ułożenie palców

zanim ręka zapanuje nad adagio

pod powiekami ideał

który się śni