Claudel w swojej twórczości łączył tradycję antyczną z głębokim mistycyzmem i religijnością. W poemacie Muza, która jest łaską antyczna strofa służy do wyrażenia osobistego zmagania poety z materią słowa. W przeciwieństwie do pełnych szacunku inwokacji Homera, bohater Claudela stawia Muzie warunki, żądania i polemizuje.
- O, Muzo, starczy czasu aby innego spać dnia!
Lecz jakże wielka ta noc wszystka jest nasza,
I żem pijany jest nieco, tak, że odmienne słowo niekiedy
Przepycha się na miejsce właściwego, w ów sposób, który miłujesz,
Pozwól, bym obrachunek uczynił z tobą,
Dopuść, bym zepchnął cię w strofę tę, zanim naskoczysz na mnie, ja fala z krzykiem drapieżcy!
(tłumaczył Stefan Napierski)