w koronach parkowych drzew
ląduje chmara wron
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Poezja i proza. Refleksje, zdziwienia, zapatrzenia...
Strona sukcesów ;-)
Moje tomiki poetyckie i książki
Warto zaglądać
Warto przeczytać
Etykiety
- aforyzmy (27)
- balet (6)
- BPL (27)
- Chopin (10)
- grafika (5)
- haiga (24)
- haiku (254)
- historia i współczesność (16)
- humor (26)
- humoreski (15)
- język i komunikacja (11)
- klasyka (23)
- malarstwo (20)
- muzyka (62)
- nagrody (17)
- nauka (10)
- okolice literatury (44)
- opera (12)
- poezja współczesna (27)
- polszczyzna (11)
- przysłowia nowe (1)
- publikacje (74)
- recenzje (72)
- regionalnie (34)
- spotkania autorskie (26)
- teatr (14)
- warto zobaczyć (10)
- wiersze (125)
- zdjęcia (34)
Co czytam
Obserwatorzy
Archiwum bloga
-
►
2024
(45)
- ► października (7)
-
►
2023
(44)
- ► października (5)
-
►
2022
(29)
- ► października (4)
-
►
2021
(35)
- ► października (3)
-
►
2020
(42)
- ► października (4)
-
►
2019
(35)
- ► października (5)
-
►
2018
(34)
- ► października (3)
-
►
2017
(26)
- ► października (2)
-
►
2016
(23)
- ► października (1)
-
▼
2015
(32)
- ► października (3)
-
►
2014
(30)
- ► października (6)
-
►
2013
(38)
- ► października (3)
-
►
2012
(67)
- ► października (5)
-
►
2011
(69)
- ► października (5)
-
►
2010
(102)
- ► października (7)
2 komentarze:
Jednym słowem Hitchcock. ;)
hala przylotów
na pobliskie drzewa
siada stado wron
A tak sobie wymyśliłem :)
Adam
Tak to właśnie wyglądało, w dodatku z wronim wrzaskiem. Strach się bać
;-)
Iwona
Prześlij komentarz