10 sty 2021

w zimowych paprociach

w zimowych paprociach zastygł czas
wspomnienia kruche są jak szkło
w starej serwantce zamkniętej od lat
nawet kurz nie osiada tylko złoty brzeg
filiżanek od pocałunków stracił blask
herbaciany aromat owoców głogu i róż
wypełnia szczeliny przerwanych snów




2 komentarze:

czesia pisze...

pięknie, zmysłowo i poetycznie, no może klimat...ycznie!

emberiza pisze...

Klimat jest już zimowy ;-)

Iwona