Lubelskie salony literackie

        Jeden raz w roku w Lublinie odżywa tradycja literackich salonów. W prywatnych mieszkaniach, instytucjach kultury, kawiarniach organizowane są "mieszkania poezji", na których spotykają się twórcy słowa, czytelnicy i sympatycy.  Mieszkania poezji są jedną z form odbywających się w maju Lubelskich Spotkań Literackich "Miasto Poezji". Tradycję tego swoistego poetyckiego festiwalu zapoczątkował w 2008 roku Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN” oraz Instytut Filologii Polskiej KUL. Co roku w trakcie festiwalowych majowych dni realizowane są różnorodne przedsięwzięcia, mające za zadanie poezję popularyzować, wpisując ją w miejski pejzaż poprzez spotkania z autorami, spektakle teatralne, specjalne lekcje w szkołach, malowanie fragmentów wierszy na chodnikach i murach, koncerty poetyckie i poezji śpiewanej. Ciekawostką jest kursujący w tych dniach specjalny trolejbus poezji. Od drugiej edycji w 2009 roku organizowane są ponadto „mieszkania poezji”, do których gospodarze zapraszają wybranych autorów i czytelników na literackie spotkanie. Na jeden wieczór w różnych częściach miasta otwierają się drzwi literackich salonów. Zostałam zaproszona do udziału 23 maja w jednym z nich organizowanym przez p. Hannę Olszewską w jej prywatnym mieszkaniu. 

        W poetyckim mieszkaniu p. Hanny Olszewskiej spotkali się między innymi: Ewa Bajkowska, Eda Ostrowska, Grzegorz Jędrek, Andrzej Samborski, Światomir Ząbek i w końcu dotarłam także ja. Była to świetna okazja do zaprezentowania najnowszej twórczości, rozmów na tematy nie tylko poetyckie oraz do podzielenia się refleksjami o twórczych inspiracjach.Bawiliśmy w odgadywanie autorów prezentowanych fragmentów wierszy. Przyszedł też czas na autorskie czytanie wybranych przez siebie utworów. Okazało się, że niezależnie od siebie poeci poruszają podobną problematykę, rozważają podobne egzystencjalne dylematy, odwołując się do podobnych toposów, jak starość, dzieciństwo, ptaki, miłość, wspomnienia itp. Stąd też rychło zaczęliśmy czytać na przemian utwory na zasadzie kontynuacji wątku rozpoczętego przez kogoś, a między naszymi utworami spontanicznie rozwijał się ukryty dialog. W sposób niezamierzony i nieprzewidywany zupełnie wiersze rozmawiały jakby za nas. Mało tego,  wciągnęliśmy do tego polilogu także innych, naszych ulubionych twórców, jak Tadeusza Różewicza, Edwarda Stachurę czy patrona lubelskiego Miasta Poezji, Józefa Czechowicza.
        Gospodyni zadbała o atrakcje dla ducha i ciała. W antraktach słuchaliśmy muzyki smakując wyborną nalewkę z pigwy, szarlotkę i inne dania z menu. I ja tam byłam, wiersze czytałam, innych słuchałam, niestety, nie mogłam zostać do samego końca. Salon otwarty był przez kilka godzin, każdy mógł przyjść i wyjść, kiedy mu pasowało. Żałuję, że nie mogłam zostać dłużej. Inicjatywa jednak tak się spodobała, że padła propozycja zorganizowania  podobnego, lecz w większym gronie, literackiego salonu jeszcze w tym roku jesienią.
        Na pożegnanie otrzymałam w prezencie oficjalną książeczkę programową Lubelskich Spotkań Literackich, w której nawet i moje nazwisko umieszczono pod datą 23 maja ;-)

A ten wiersz miał swoją salonową premierę :-)

pejzaż z wiatrakami

niedaleko stąd na stronach książki
morze wdziera się na wybrzeża
gdzie niegdyś w delcie Wielkiej Rzeki
podróżnicy z Rhodos handlowali solą
mecenas sztuki senator Camars
przetrwał w geografii swoich włości
nazwanych jego nazwiskiem
to tutaj Mistral w odzyskanym języku trubadurów
pisał o twierdzy na ruchomych piaskach
a ostatni Faun spotkał człowieka
zaprzyjaźnili się na krótko
wciągnięty w bagienne trzęsawisko
przepadł na zawsze
w hałaśliwym młynku do kawy mielą się
wielojęzyczne rozmówki
w kawiarni na Brackiej
czytam o płaskich przestrzeniach La Manczy
co było czego nie było
co tylko mogło było być a jednak trwa
w tęsknocie za pejzażem z wiatrakami

tak trudno odwrócić wzrok
od ostatniej zapisanej strony

Folder programowy Masta Poezji 2014.