24 mar 2020

poeta jest jak prorok?

gdy będziemy uciekali

pamiętaj nie oglądać się za siebie
na płonące przedmieścia europejskich miast
patrz uważnie pod nogi omijaj wyrwy
między kostkami chodnika potrzebna nauka slalomu
w wyciągniętych zewsząd nachalnych dłoniach
zostaw wszystko co za ciężkie i przeszkadza biec
torebkę klucze karty do bankomatu puzzle
dla dzieci konsolę do gry kapelusz po babci
album ze zdjęciami pamięć podręczną pliki
w chmurze haseł kodów loginów profili
zostaw słownik zapomnianego języka praw
gonioną gazelę ratuje rączość nóg i czujność
na grzbiecie nie może dźwigać niczego
żadnego bagażu pogrzebanej przeszłości
przodków żadnych sentymentów ani łez
nad gruzami ukradzionych miast
gdy będziemy uciekali zamknij za sobą drzwi
niech puste powietrze przechowa pamięć
o nas

6 stycznia 2016 r. 

4 komentarze:

czesia pisze...

jakbym czytała Herberta.Pan Cogito.

emberiza pisze...

Ale to jest całkowicie moje! Mówisz, że naśladuję?

Iv

czesia pisze...

może napisał i wpisał się tak w naszą świadomość, że trudno rozdzielić. Ale imperatywy i obrazowanie ZH są bardzo charakterystyczne.

emberiza pisze...

o konsolach do gier, hasłach i loginach chyba nie pisał ;-)