pod ciężarem trzmiela
gnie się pierwiosnek
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Poezja i proza. Refleksje, zdziwienia, zapatrzenia...
Strona sukcesów ;-)
Moje tomiki poetyckie i książki
Warto zaglądać
Warto przeczytać
Etykiety
- aforyzmy (27)
- balet (6)
- BPL (27)
- Chopin (10)
- grafika (5)
- haiga (24)
- haiku (254)
- historia i współczesność (16)
- humor (26)
- humoreski (15)
- język i komunikacja (11)
- klasyka (23)
- malarstwo (20)
- muzyka (62)
- nagrody (17)
- nauka (10)
- okolice literatury (44)
- opera (12)
- poezja współczesna (27)
- polszczyzna (11)
- przysłowia nowe (1)
- publikacje (74)
- recenzje (72)
- regionalnie (34)
- spotkania autorskie (26)
- teatr (14)
- warto zobaczyć (10)
- wiersze (125)
- zdjęcia (34)
Co czytam
Obserwatorzy
Archiwum bloga
-
►
2024
(45)
- ► października (7)
-
►
2023
(44)
- ► października (5)
-
►
2022
(29)
- ► października (4)
-
►
2021
(35)
- ► października (3)
-
►
2020
(42)
- ► października (4)
-
►
2019
(35)
- ► października (5)
-
►
2018
(34)
- ► października (3)
-
►
2017
(26)
- ► października (2)
-
►
2016
(23)
- ► października (1)
-
►
2015
(32)
- ► października (3)
-
►
2014
(30)
- ► października (6)
-
►
2013
(38)
- ► października (3)
-
►
2012
(67)
- ► października (5)
-
►
2011
(69)
- ► października (5)
2 komentarze:
Bardzo ładny obrazek. Dla mnie widok znajomy, choć częściej obserwuję mlecze( mniszki lekarskie) oblegane przez pszczoły.
Pozdrawiam,
E.
Dzięki, Emilio, mlecze też, ale nie wiem dlaczego trzmiele upodobały sobie pierwiosnki, ktrych delikatne łodyżki nie wytrzymuja ciężaru owada. Czasami strasznie zabawnie to wygląda.
Iwona
Prześlij komentarz