deszcze

deszcze

w krótkich chwilach pomiędzy

bieg po jabłka

biała noc

żaglowcem nocy płynę

przez ocean czarnych pól

spienionych mgłą

Droga Mleczna rozlała się po ziemi

bałamutną łagodnością bieli

po dzwonnicy wspina się maska

złotej pełni księżyca

bezpienne drzewa odlatują

w noc jak klucze żurawi

pod aureolą gwiazd

uginają się wiechy

manny wielkiej

co nie spadła z nieba

lecz wyrosła na miedzy

chodźmy mój Cieniu

przed nami

nie wiedzieć gdzie

kres

Iwona Startek, Poziom trawy. Wiersze, Biłgoraj 1997

tak los się splata

tak los się splata

niespodziewanie

z dwóch nici rozwianych

babiego lata

z wielu spotkań

tylko niektóre

jak błyszczące ostrze

przetaczają krew

zamyka się

bezszelestnie

powietrze za nami

gubiąc ślad

i tak los się rozplata

boleśnie

deszcz, deszcz, deszcz

deszcz, deszcz, deszcz

zachlapane do cna

puste chodniki

mgła

mgła

wyglądam przez okno

za czyimś głosem