biała noc

żaglowcem nocy płynę

przez ocean czarnych pól

spienionych mgłą

Droga Mleczna rozlała się po ziemi

bałamutną łagodnością bieli

po dzwonnicy wspina się maska

złotej pełni księżyca

bezpienne drzewa odlatują

w noc jak klucze żurawi

pod aureolą gwiazd

uginają się wiechy

manny wielkiej

co nie spadła z nieba

lecz wyrosła na miedzy

chodźmy mój Cieniu

przed nami

nie wiedzieć gdzie

kres

Iwona Startek, Poziom trawy. Wiersze, Biłgoraj 1997